yorumlu..

İnsanoğlu bencildir ve nankördür..Hayatı sadece kendi etrafında dönüyor sanmaktadır..Empati yeteneği herkeste gelişmemiş olup, benmerkezcilik çekim alanında dönüp dururlar..Dolayısı ile tüm bu enfes özellikle sarılı olmuş olan insanoğlu, daima hırslarının ve egosunun kurbanı olmaya mahkumdur..Sevdiği bir insanın kendisini sevmemesi neticesi kendisini defetmek yerine, uyuz ve arsız bir histeri ile peşinde koşması sevgisinden değil, kaybetmiş olmanın egosuna verdiği zararı onarma isteğinden kaynaklanır..Aynı şekilde bu saçma ego gözünü kör ettiğinden de seven insanı görmez, görse de beğenmez, beğense de işini görüp mevzuyu bitirmek ister..
Çok mu ağır geldi? Yo! mutsuz ve yalnız insanlara bakın, her zaman ya burnunun dikine gidip elde edemeyeceklerinin peşinde koşmuştur ya da pasif kalıp kaderine boyun eğerek birilerini seven olmuştur..
"Hayat acımasız, kader böyle, aşk ne fena" gibi saçma savunmalara gerek yok, insanoğlu özündeki kötülükleri öldürebilirse ne duygulardaki dengesizlik kalır zaten ne de başka bir şey..